Φοίνικας

Ο άνθρωπος, είναι σαν τους φοίνικες* . Ξαναγεννιέται απο τις στάχτες του.


*μυθικό πλάσμα (πτηνό)

Don't Jump - charmed fanmade alt. opening credits (by me)

Αφιερωμένο...

...

10 sad songs

Λοιπόν επειδή δεν ήξερα ποιο θα είναι το επόμενο μου θέμα για post, είπα να κάνω μια λίστα με 10 λυπητερά τραγούδια. Είναι 4 ξένα και 6 ελληνικά.

Αρχίζω με το κλασσικό «My Immortal» by Evanescence και τον κλασσικό τους στίχο

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

Συνεχίζω στο νούμερο 2 των ξένων με το «Burry me deep inside your heart» by HIM

«The blower’s daughter» by Damien Rice

Και κάτι λιγότερο μελαγχολικό «The One» by Shakira (ηταν πολύ αγαπημένο μου τραγούδι back then)

Τα ελληνικά τα αρχίζω με ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι (όχι πως δεν είναι και όλα τα άλλα) το «Προσκυνητής» από Αλκίνοο Ιωαννίδη .. πανέμορφο τραγούδι..

Το νούμερο 2 από τα ελληνικά θα το βάλω στο «Που είναι η αγάπη» από τον πολυαγαπημένο Μιχάλη.

Στο νούμερο 3 θα βάλω το «Μαζί σου» της Πέγκυ Ζήνα

Νούμερο 4: Ελένη Τσαλιγοπούλου και «Χίλιες σιωπές»

Τη 5^η θέση παίρνει το «Δυο μέρες μόνο» της Δήμητρας Γαλάνη

Και στην light 6^η θέση μπαίνει το «Υπάρχει λόγος» της Έλενας Παπαρίζου.

Παρακαλώ μη σχολιάσετε τους τραγουδιστές, όσο τα τραγούδια τους! Γιατί εγώ το έχω αυτό, να ακούω τραγούδια και όχι τραγουδιστές, if that makes any sense. Γιατί για παράδειγμα Τσαλιγοπούλου αν εξαιρέσεις άλλα 2-3(?) τραγούδια της, δεν ακούω. Η Damian Rice.. Εκτός από αυτό δεν έχω ακούσει άλλο του τραγούδι.

Ps Όπως βλεπεται ακούω τα πάντα!! Απο.. HIM μέχρι Γαλάνη, οχι πείτε μου, το κάνει άλλος αυτο? :p

Ps2 Και είπα ότι κάπου πήρε το μάτι μου ένα τέτοιο post με τραγούδια. Και τυχαίνει να είναι με ίδιο θέμα.. I swear το θέμα δεν είναι copycat, απλώς θα πρέπει να έμεινε στο υποσυνείδητό μου και να έγινε έτσι! lol Αλήθεια.. :)

3 wishes game-thing

Ok so here it goes...

One for me: Εύχομαι.. να μπορέσω κάποια μέρα να κοιτάξω πίσω στο παρελθόν μου και να πω ότι είμαι καλύτερος απ' όσο ήμουν πριν. (ναι ναι, ξέρω, αλλά είναι αλήθεια :p)

For my friends: Εύχομαι να μείνουν πάντα ίδιοι.. τρελοί και ζαβοί, γιατί αν δεν ήταν έτσι μπορεί και να μην ήμασταν μαζί. Γεμάτοι ζωντάνια και χαρά... και φυσικά καλοσύνη! Ευχαριστώ.. :)

and last but not least for my foe(!): well you son of a b*tch, you ugly creature from hell.. σου εύχομαι.. κάαααθε μα κάαααθε φορα που θα λες κάτι κακό για εμένα.. χεχε.. here's the good part.. να βγάζεις και από δύο σπυράκια στα οπίσθια σου, ένα απο τη μια και ένα από την άλλη και να μη μπορείς να καθίσεις.. και να νομίζεις ότι είναι απο τη κακία σου, ενώ θα είναι από την wish -slash - curse μου, και να αλλάξεις.. you lil' cockroach :p

Και τώρα τα άτομα που θα καλέσω.. Καλοί μου Dreamer, Profylaktiko και BiBi my darling (εσείς κύριε, ο τελευταίος, αν τυχόν και δείτε την invitation), είστε προσκεκλημένοι μου. Αν και παίζει να έχετε ήδη προσκλήσεις, τι να κάνω που δεν έχω και άλλους?? Κώστα εσύ ξέρω ότι είσαι και από τον Mr. Wintour, αλλά αφού δεν την έκανες ακόμα σε προλαβαίνω. Και profylaktiko μπορεί και εσύ να είσαι από άλλον, αλλά αφού δεν έχεις κάνει ούτε εσύ ανάρτηση ακόμα.... (A) ^_^

Λένε...

Λένε πως όταν αγαπάς κάποιον, αν ποτέ έρθει η ώρα να φύγει, να τον αφήσεις να φύγει.. Αν σ'αγαπάει και αυτός, θα επιστρέψει...

·

Διέγραψα το προηγούμενο post μου.. και τώρα βάζω μια άνω τελεία μέχρι το come back μου..


ps. συγγνώμη profylaktiko που δεν μπόρεσα να σου απαντήσω, αλλά ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. :)


·

I just want you to know who I am...

Ήταν μια γρήγορη απόφαση. Κάλεσα το 1110 και ρώτησα για το δρομολόγιο. Έκανα γρήγορα μπάνιο, έφτιαξα τα μαλλιά μου και ντύθηκα. Όλη αυτή την ώρα το είχε κλειστό. Ήμουν σίγουρος πως δε θα τον δω. Ότι θα φτάσω και θα περάσω μια βραδιά μόνος μου.. εγώ όμως θα πήγαινα! Μπήκα στο σταθμό, κατευθύνθηκα προς τα εκδοτήρια.

[…]

20 λεπτά έμεναν μέχρι να ξεκινήσει. Το κινητό του ακόμα κλειστό. Μέσα μου επικρατούσαν συναισθήματα λύπης, αγωνίας, λαχτάρας να τον δω.. Τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά, για αυτό πήγαινα, μήπως φτιάξουν, έστω και λίγο. Το κινητό του ακόμα κλειστό.

[…]

Δεν έμενε και πολλή ώρα, μόνο 15 λεπτά. Είχαμε κάνει στάση στο «άδενδρο», στο «πλατύ». Σε λίγο θα κάναμε στάση στον «κορινό».

[…]

Έμεναν άλλα 5 λεπτά περίπου.. Και κάπου εκεί, ήταν που μου ήρθαν 2-3 αναφορές από τα μηνύματα που του έστειλα. Την επόμενη στιγμή με παίρνει τηλέφωνο. Όταν του είπα ότι σε 2-3 λεπτά φτάνω στο σταθμό, που είπε «Μη πας στον Πεζόδρομο, έρχομαι από εκεί».

[…]

Από τη μια ένιωθα τόσο όμορφα που τον είχα απέναντι μου να τον κοιτάζω και να του μιλάω, και από την άλλη άσχημα που έγινε έτσι. Δεν ήθελα να φύγει, έπρεπε όμως. Τι και αν προσπαθούσα να τον κάνω να μείνει λίγο ακόμα, πάλι δε θα έφευγε; Όση ώρα ήμασταν μαζί, στο μυαλό μου έπαιζε το “Iris” των “Goo Goo Dolls”.

And I'd give up forever to touch you
'Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now

And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
'Cause sooner or later it's over
I just don't want to miss you tonight

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am...

Μη πηδήξεις, θα το κάνω εγώ για εσένα...

Just take my hand, give it a chance.. don't jump... And if all that can't hold you back.. Then I'll jump for you..

Αναμονή της Αγάπης

11-12/07/2008

Η ώρα ήταν 01.35 τη νύχτα. Μόλις είχα καθίσει σε μία θέση που βρήκα δίπλα σε μία κυρία που διάβαζε το "Στη Σκιά της Πεταλούδας", αν κατάλαβα κιόλας καλά, κάποιου συγγραφέα που δε μπόρεσε να πιάσει το μάτι μου. Απέναντι μου καθόταν ένα παλικάρι γύρω στα 22, ψηλός, μελαχρινός, καστανά μάτια, δεν έδωσα πολύ σημασία. Μόλις είχα περάσει μια πολύ όμορφη νύχτα με τον Ν. Άρχισα να αναπολώ αυτά που είχαν γίνει...

Ξεκίνησα στις 20 παρά 10, με πολύ άγχος μήπως και χάσω τη στάση. Πάλι καλά ήταν μια κοπελίτσα απέναντι μου, που μου κρατούσε παρέα και περνούσε η ώρα χωρίς να το σκέφτομαι. Σκέφτηκα, δεν θα περάσει άραγε ελεγκτής; Και εβγαλα να κοιτάξω το εισιτήριο. Μικροσκοπικό σαν αυτά του ΟΑΣΘ, το είχα πάρει απο το μηχάνημα. Διάβασα τι έλεγε THE - KAT, € 3.00, 0070017252, ούτε που κατάλαβα τι εννοούσε, αυτό το τελευταίο. Το ξαναέβαλα μέσα. Επιτέλους.. Ετοιμαστείτε για Κατερίνη, βόγκηξε ο μηχανοδηγός απο τα μεγάφωνα. Σηκώθηκα. Την επόμενη ήμουν στο ταξί πηγαίνοντας προς το κέντρο.
-Πόσα σας οφείλω;
-4 ευρώ. Παναγία μου, είπα από μέσα μου, πάλι καλά που δε του ζήτησα να κάνουμε και διαδρομή 10 λεπτών, πόσο θα μου έπαιρνε, 8;
Ανέβηκα τα σκαλιά και κάθισα στο τραπεζάκι στη γωνία δεξιά. Ήταν 21.00. Παρήγγειλα. 20 λεπτά περίπου αργότερα κοίταξα στα αριστερά μου και τον είδα να πλησιάζει.
-Καλησπέρα!
-Καλησπέρα, μου είπε με ένα γλυκό τόνο στη φωνή του.
-Άργησες!
-Μωράκι μου, άργησα να ετοιμαστώ.
-Μα καλά τόσες ώρες είχες μπροστά σου, του είπα και χαμογέλασα.
-Εεε..
-Τι εεε; Τον πείραξα.
Αφού κάναμε μια "σοβαρή" συζήτηση και, αυτό επειδή τις προάλλες μου είπε ότι μόνο από το τηλέφωνο του τα λέω και, από κοντά δεν μιλάω, άνοιξα το θέμα, το οποίο πήρε λίγη πολλή ώρα μέχρι να κλείσει.

[...]

- Θα σου χτυπήσω το γόνατο, μου είπε και μου έδωσε μια με το δικό του και μου χαμογέλασε.
- Πρόσεχε γιατί έτσι και μου το σπάσεις, εσύ θα με τρέχεις στα νοσοκομεία!
- Ναι καλά, εγώ θα σ' το κάνω καλά!
- Μμμ.. κατάλαβα, θα μείνω για πάντα με σπασμένο πόδι! τον κοίταξα στα μάτια και γέλασα. Πόσο όμορφα ήταν αυτά τα πράσινα του μάτια!

[...]

-Να πληρώσουμε;

[...]

-Να κατεβαίνουμε σιγά σιγά; Γιατί στις 00.30 πρέπει να είμαι στο σταθμό, 00.58 έρχεται το τρένο μου. Είχε ήδη πάει 23.50.

[...]

Κοίταξα τριγύρω μου την 1x1 τουαλέτα, η οποία δεν κλείδωνε! Έκαναν ανακαίνιση τον κάτω όροφο, όπως επίσης και τις τουαλέτες του (όπως είναι λογικό) και ο σύρτης που υπήρχε, δεν είχε που να τον βάλεις!
- Σ' αγαπάω τόσο πολύ, τού είπα κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Τον φίλησα. Τα είχα λαχταρήσει και πεθυμήσει τόσο πολύ τα χείλη του.
- Κι εγώ σ' αγαπάω μωράκι μου. Με κράτησε στην αγκαλιά του και με έσφιξε δυνατά, τον έσφιξα και εγώ, ένιωθα ένα πολύ όμορφο συναίσθημα την ώρα εκείνη. Κάτι πολύ ζεστό και γλυκό, κάτι από το οποίο δεν ήθελα να φύγω, δεν άντεχα άλλο να φεύγω! Ήθελα να κλάψω. Κρατήθηκα.

[...]

Τον είδα να απομακρύνεται όλο και περισσότερο, να απομακρύνομαι και εγώ όλο και περισσότερο. Άναψα τσιγάρο. Μου ήρθε ένα μήνυμα..

Σου υπόσχομαι θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα

Έκανα μια βόλτα στη πλατεία. Πήρα ένα ταξί.
- Πόσα σας οφείλω;
-3 ευρώ, απάντησε. Α! εσύ μας βγήκες πιο φθηνός, σκέφτηκα και έπνιξα ένα γελάκι.

[...]

Περίμενα. Η ώρα ήταν 00.35. Περίμενα.

[...]

Πήγε 01.00 και το τρένο πουθενά. Σαν να μη ήθελε να φύγω.. Είδα μια κοπέλα από μια παρέα που ήταν στο σταθμό σχεδόν όση ώρα ήμουν και εγώ, να πλησιάζει. Ξανθιά, μπλε μάτια, γύρω στα 30, με ένα απαλό μαύρισμα-κοκκίνισμα.

-Can you take a picture of us? Oh, αγγλίδα-για αυτό και η κοκκινιά!
-Yeah, sure! είπα και σηκώθηκα. Περπάτησα προς τη παρέα, όλοι εκεί γύρω ήταν ηλικιακά. Μου έδωσε τη sony ψηφιακή φωτογραφική της κάμερά.
-Ready?
-Tell us something to smile, μες την ηλιθιότητα μου και εγώ..
-Say "Feta"... Χριστέ μου φώναξα από μέσα μου! It's a greek cheese, είπα και γέλασα. Πάλι καλά δε κατάλαβαν.

(Flash)

-Can you take another one, cause there might be some closed eyes.
-Okie dokie, είπα χαμηλόφωνα μια ατάκα της Piper Halliwell.

(Flash)

-Efharisto.
-Παρακαλώ. Της χαμογέλασα και πήγα και κάθισα.

[...]

01.30
Επιτέλους! Αυτή η αναμονή ήταν πάρα πολύ.. σκληρή και, ειδικά γνωρίζοντας ότι άφηνα κάποιον πίσω. Ανέβηκα. Προχώρησα στα δεξιά μου. Πουθενά θέση. Πήγα στο επόμενο βαγόνι. Η πόρτα δεν άνοιγε! Γιατί όλα σε εμένα!; Ήταν ένας τύπος από την άλλη, του έδειξα και μου άνοιξε αυτός.
-Ευχαριστώ. Προχώρησα. Περπάτησα στο διάδρομο ανάμεσα στις θέσεις. Βρήκα μία θέση στο κέντρο του βαγονιού, δίπλα σε μια γυναίκα που διάβαζε ένα βιβλίο. Απέναντί μου καθόταν ένα παλικάρι, νόστιμος ήταν, αλλά είχε ένα ύφος. Χμ.. Κοίταξα έξω από το τζάμι, φεύγαμε. Με κοίταξα, άρχισα να σκέφτομαι αυτά που έγιναν...

Soulmate...

Incompatible, it don't matter though
'cos someone's bound to hear my cry
Speak out if you do
You're not easy to find

Is it possible Mr. Loveable
Is already in my life?
Right in front of me
Or maybe you're in disguise

Who doesn't long for someone to hold
Who knows how to love you without being told
Somebody tell me why I'm on my own
If there's a soulmate for everyone

Here we are again, circles never end
How do I find the perfect fit
There's enough for everyone
But I'm still waiting in line

Who doesn't long for someone to hold
Who knows how to love you without being told
Somebody tell me why I'm on my own
If there's a soulmate for everyone

If there's a soulmate for everyone

Most relationships seem so transitory
They're all good but not the permanent one

Who doesn't long for someone to hold
Who knows how to love you without being told
Somebody tell me why I'm on my own
If there's a soulmate for everyone

Who doesn't long for someone to hold
Who knows how to love you without being told
Somebody tell me why I'm on my own
If there's a soulmate for everyone
If there's a soulmate for everyone


Σ'αγαπάω... :'(

Καταπίεση?...

Πως καταλαβαίνεις αν καταπιέζεις τον άλλον? Το καταλαβαίνεις, ή το κάνεις ασυναίσθητα? Και αν το κάνεις ασυναίσθητα, μετά το καταλαβαίνεις? Αν όμως καταπιέζεις τον άλλον με το δίκιο σου?

Αυτό μου είπε σήμερα ότι νιώθει μεγάλη καταπίεση -και- από εμένα, βέβαια κατάλαβα ότι εννοούσε μόνο εμένα.. Χμ.. και να φανταστείς το μόνο που ζητάω είναι να συναντηθούμε, τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο! Απλώς να βγούμε, όπως κάνουν όλα τα ζευγάρια, μιας και έχω και τόσο καιρό να τον δω! Τόσα πολλά ζητάω? Ίσως ναι, ίσως όχι.. Ξέρω ότι η κατάσταση με την οικογένειά του, είναι "κάπως", αλλά τι θα προτιμούσες, να τα έχεις καλά με τον φίλο-η σου, ή με την οικογένεια σου? Ξέρω θα έλεγες ότι θα προσπαθούσες να τα εξισορροπήσεις, αλλά στη περίπτωση μου, δεν γίνεται ούτε καν αυτό! Και δε χρειάζεται καν να μιλήσω για προτεραιότητες και λοιπά, γιατί εγώ είμαι στις τελευταίες του, ασχέτως αν λέει ότι είμαι ο πρώτος σε αυτές. Και ο τρελός λέει ότι δεν είναι τρελός, δεν είναι όμως? ;)

Μυστικό

Όλα τελειώνουν, φωνάζουν οι γύρω μου

όμως εγώ έχω κάτι να πω

μυστικό σ' αγαπάω για πάντα

μυστικό μακριά σου δεν ζω.

Όταν κοιτάζω τα βράδια τα αστέρια απ' τον ώμο σου

θυμάμαι τόσα και κάνω και 'γω

μια ευχή να κρατήσει για πάντα αυτό

μια ευχή να σε έχω όσο ζω.

Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα ζήσω

χωρίς να σε έχω συνέχεια κοντά μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα καρδιά μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα εδώ.

Αναρωτιέμαι τι γίνεται μέσα μου

γιατί τα μάτια μου είναι υγρά

μυστικό αγαπάω για πρώτη φορά

μυστικό που εμάς αφορά.

Κάνω προσπάθεια γιατί μας βλέπει κόσμος τώρα

να κρατηθώ γιατί η αγάπη πονά

και γελά σαν παιδί που του τάζουν πολλά

σ' αγαπώ σ' αγαπώ έτσι απλά.

Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα ζήσω

χωρίς να σε έχω συνέχεια κοντά μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα καρδιά μου

κι όταν πέφτει η βροχή πάντα εγώ θα γελώ

γιατί έχω εσένα εδώ.

Αυτό είναι το τραγούδι "μας", ένα τραγούδι που νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω απο 10 λόγια. Που πολλές ηταν οι φορές που εφτιαξε τη κατασταση μετά απο μια φουρτούνα! Έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου, κάθε λέξη, κάθε φράση . . μυστικό σ'αγαπάω για πάντα.. είναι ένα μυστικό που κρατάμε μεταξύ μας, ένα μεγάλο μυστικό, ένα μυστικό αγάπης που θέλουμε να ζήσουμε, ένα μυστικό που προσπαθούμε να ζήσουμε.. να ζήσει, να ζήσω.. Ήταν τόσες πολλές οι φορές που ήταν έτοιμο να τελειώσει, κι όμως εγώ είμαι ακόμα εδώ να αγαπάω και να αγαπιέμαι.. μυστικό σ'αγαπάω για πάντα..