I just want you to know who I am...

Ήταν μια γρήγορη απόφαση. Κάλεσα το 1110 και ρώτησα για το δρομολόγιο. Έκανα γρήγορα μπάνιο, έφτιαξα τα μαλλιά μου και ντύθηκα. Όλη αυτή την ώρα το είχε κλειστό. Ήμουν σίγουρος πως δε θα τον δω. Ότι θα φτάσω και θα περάσω μια βραδιά μόνος μου.. εγώ όμως θα πήγαινα! Μπήκα στο σταθμό, κατευθύνθηκα προς τα εκδοτήρια.

[…]

20 λεπτά έμεναν μέχρι να ξεκινήσει. Το κινητό του ακόμα κλειστό. Μέσα μου επικρατούσαν συναισθήματα λύπης, αγωνίας, λαχτάρας να τον δω.. Τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά, για αυτό πήγαινα, μήπως φτιάξουν, έστω και λίγο. Το κινητό του ακόμα κλειστό.

[…]

Δεν έμενε και πολλή ώρα, μόνο 15 λεπτά. Είχαμε κάνει στάση στο «άδενδρο», στο «πλατύ». Σε λίγο θα κάναμε στάση στον «κορινό».

[…]

Έμεναν άλλα 5 λεπτά περίπου.. Και κάπου εκεί, ήταν που μου ήρθαν 2-3 αναφορές από τα μηνύματα που του έστειλα. Την επόμενη στιγμή με παίρνει τηλέφωνο. Όταν του είπα ότι σε 2-3 λεπτά φτάνω στο σταθμό, που είπε «Μη πας στον Πεζόδρομο, έρχομαι από εκεί».

[…]

Από τη μια ένιωθα τόσο όμορφα που τον είχα απέναντι μου να τον κοιτάζω και να του μιλάω, και από την άλλη άσχημα που έγινε έτσι. Δεν ήθελα να φύγει, έπρεπε όμως. Τι και αν προσπαθούσα να τον κάνω να μείνει λίγο ακόμα, πάλι δε θα έφευγε; Όση ώρα ήμασταν μαζί, στο μυαλό μου έπαιζε το “Iris” των “Goo Goo Dolls”.

And I'd give up forever to touch you
'Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now

And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
'Cause sooner or later it's over
I just don't want to miss you tonight

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am...